WIE HET KLEINE NIET EERT..................

 In de vorige blog had ik al geschreven welk plezier je kunt beleven aan dood hout in je tuin. Vrijdag j.l. was een vrij zonnige dag dus maar eens in de tuin wat bezig. Het winterklaar maken is iets wat ik zeker niet doe maar op sommige plekken lag wel heel erg veel blad en dat kan last geven van schimmel en rot op de vaste planten. Ook mijn grasveldje, gazon mag het niet heten, zat geheel verstopt onder een dikke laag blad en zag er na het weghalen van het blad wat bleekjes uit. Gelukkig is er nog geen vorst op komst en kan het rustig weer wennen aan het licht en weer groen worden. Takjes en stukken stam en dode plantenstengels onderwerp ik altijd aan een onderzoek, zit er iets op? Vaak is dat het geval maar je moet er wel oog voor hebben. Zo vond ik op een stuk stam welke ik gebruik om een pot met Hosta's of zomerbloeiers op te zetten, hele kleine blauwgrijze zwammetjes. Gedrongen mollisia ( Mollisia cinerea ) zijn het en op een dode stengel van de braam groeien wat kleine dingetjes, ook al weer zwammetjes. Na enig speurwerk kom achter de naam, het is het Takbekertje ( Velutarina rufoolivacea ). Volgens de literatuur een erg zeldzaam dingetje en in ieder geval dit jaar nog niet gevonden in het noorden van ons land.

 
 Op een wat dikkere tak vind ik kleine gele, wat gespikkelde dingetjes het blijkt het ook niet alledaagse Gele kussenzwammetje ( Hypocrea aureoviridis ) te zijn. Dat aureoviridis zegt iets over de gele kleur en de wat groenige puntjes daarin. Deze puntjes zijn de sporendragers die als ze rijp zijn de sporen de lucht in schieten. Door al dat moois, wat natuurlijk op de foto moest, is niet al het blad opgeruimd, maar goed er zijn nog meer dagen aan de lucht. Zodra het een wat drogere dag is maar weer aan de slag. Wie weet wat ik dan zoal weer tegen kom.