Ha daar is-t-ie de zon. Daar was het wachten op, sneeuwklokjes, krokusjes, bijen, spinnen, lieveheersbeestjes en ik fleuren op en we koesteren ons in de warme winter-lente zon. In mijn overdekt zithoekje uit de wind is het veertien graden. Zittend op het bankje geniet ik van een kopje koffie en overzie mijn 'landgoedje' en het werk wat nog te verrichten is. En dat werk is nu een plezier om te doen.
Laag bij de grond is nu de plek om te werken. Dode plantenresten afknippen en lagen blad verwijderen. Dit alles op ooghoogte met de wijd open gesperde bloemen van de Boerenkrokus en het Lenteklokje met zijn fris groene puntjes op de buitenkant van het kelkje naast mijn bezige
handen.
Op een tafeltje liggen enkele vierkante flesjes, waar zomers af en toe een klein toefje bloemetjes in staat. Nu heeft zich uit condens een grote
druppel gevormd in een van die flesjes. Eerst sla ik er geen acht op maar ineens, als de zon er op schijnt, toont zich een prachtige brede lentelach.
Mijn dag is weer goed!
Vandaag even naar het hoge noorden, het Hoogeland en het wad bij Noordpolderzijl. Echt uitwaaien kan ik het niet noemen, er is wat wind maar meer is het ook niet. Het is er rustig, in de verte hoor ik het gebrom van een graafmachine. Het stoort me niet de vogels, niet erg veel deze keer, komen er gemakkelijk boven uit. Ik geniet van deze relatieve stilte en de wijde blik over de lege vlakte.
Terugkerend naar de bewoonde wereld kijk ik over de nog lege akkers met in verte een eenzame boerderij. Rust alleen maar rust heerst hier en zo kom ik hier de vochtige zilte lucht diep inademend ook tot rust.
Het is tijd om es een eindje te gaan wandelen en de zondagmiddag wordt daar veel voor gebruikt. Hoewel we het op zulke middagen vaak te druk vinden in de natuur, toch maar de stevige stappers aan gedaan. We reizen af, richting Grollo om de zeven kilometer lange Veenpluisroute te doen. Het is wat grijs weer en er staan al een behoorlijk aantal auto's op de parkeerplaats. Een groepje wandelaars gaat juist op stap. Ze volgen blijkbaar een andere route, want we zien ze niet weer terug. Even later komt ons een echtpaar tegemoet met een hondje, dat waren dan ook de enige mensen die we rest van de middag zagen. Het bos en de vennen waren voor ons alleen, ja en van de vogels natuurlijk. Op sommige plekjes lag nog wat sneeuw en in de natte hei smeltend ijs op de plasjes. Leuk om te fotograferen al die belletjes en grillige randjes. Midden in zo'n plasje een winter slachtoffer, het is een Grote populierenhaan. Te vroeg het voorjaar in de kop gehad en te grazen genomen door koning winter.
Op een omgevallen boomstam groeien paddenstoelen, Elfenbankjes, Waaierkorstzwam, Paarse korstzwam en ook een aantal fraaie Tonderzwammen. Hoe vaak ik ze al heb gekiekt weet ik niet meer maar telkens weer wordt ik getroffen door de prachtige structuren op de bovenkant van de zwam.
En de veenpluis? Die is uitgeplozen. Al wat is overgebleven is een pracht aan reebruine slierten op artistieke wijze gedrapeerd door de wind.
