KORSTZWAMMEN

Zondag, het waait nogal en het voelt erg koud aan, maar de zon schijnt volop. Een boswandeling lijkt een goed idee, camera's pakken en op weg. Het Gietenerveld is ons doelwit.



De zon strooit met licht door het donkere sparrenwoud. Op het mostapijt ligt een dun laagje sneeuw.



Op een dode liggende boomstam vinden we korstzwammen. Geen idee hoe ze heten, dus als er iemand een idee heeft, laat het me weten.

Ik krijg er niet genoeg van.

Er bovenop met de camera lijkt het op de oppervlakte van een vreemde, verre planeet.

Van opzij lijkt het weer heel ergens anders op, maar waarop?

Gelukkig, ook nog een bekende, de grijze buisjeszwam.

Als we weer in de richting van de auto lopen kijken we nog even achterom waar de zon het goud van dorre beukenbladeren doet oplichten.
Dan op naar een warme kop koffie, lekker opgefrist en met een sd-kaartje vol foto's.

IJSHAAR

Het bestaan van ijshaar was mij bekend maar nog nooit het genoegen gehad het te ontmoeten. En dan gebeurt het, onverwacht en ook nog in mijn eigen tuin! In een plantenbak met tuinkruiden had ik kortgeleden wat afgestorven planten afgeknipt. Toen ik de tuin in liep om mijn gevederde vrienden wat te verwennen met lekkere zaden viel mijn oog op iets vreemds in de kruidenbak. In eerste instantie dacht dat er stukjes van een plastic boterhamzakje tussen de afgeknipte planten was gewaaid. Toch maar even beter gekeken. Ja hoor ijshaar! Ik sprong in gat in de lucht, greep mijn camera van de eettafel en legde dit niet alledaagse fenomeen vast.

Hele dunne draadjes bevroren vocht door schimmels in de stengels naar buiten geperst. De temperatuur net beneden nul en geen zon zorgt er voor dat ze blijven.

Dat was gisteren. Nu, vandaag zijn ze er nog en zelfs iets gegroeid. Dus straks nog maar weer met de camera er tegen aan.

STENGELDEEL

Even een klein wandelingetje op een zondagmiddag, dat kan natuurlijk niet zonder camera. Je weet tenslotte maar nooit wat je tegen komt. En zo was het ook deze keer.

Zoals overal in ons land vind je wel een plek waar reuzenberenklauwen zich hebben gevestigd. Niet altijd is men er blij mee, ze nemen vooral in de natuur de plek in van onze inheemse plantensoorten.

 

Te vuur en te zwaard worden ze vaak bestreden maar we raken ze niet meer kwijt is mijn idee. Met hun grote witte schermen waren ze eens welkom in onze siertuinen tot men ontdekte dat het sap uit deze plant vervelende brandwonden veroorzaakte. Om eerlijk te zijn, ik vind ze eigenlijk best wel mooi en heb ze vaak gefotografeerd.

 

Zo ook deze keer, niet in bloei maar morsdood lagen dode stengels kris kras over en door elkaar. Ik pakte zo'n stengel op en zag leuke structuren daar waar wortels hadden gezeten dwars op de lengte ribben. Uit verschillende hoeken bekeken en van dichtbij best wel aardig.
Kijk maar wat je er van vindt.