maandag 23 december 2013

GROET EN.......

FIJNE KERSTDAGEN EN EEN VOORSPOEDIG  2014

                 
                                             

zondag 22 december 2013

WIE HET KLEINE NIET EERT..................

 In de vorige blog had ik al geschreven welk plezier je kunt beleven aan dood hout in je tuin. Vrijdag j.l. was een vrij zonnige dag dus maar eens in de tuin wat bezig. Het winterklaar maken is iets wat ik zeker niet doe maar op sommige plekken lag wel heel erg veel blad en dat kan last geven van schimmel en rot op de vaste planten. Ook mijn grasveldje, gazon mag het niet heten, zat geheel verstopt onder een dikke laag blad en zag er na het weghalen van het blad wat bleekjes uit. Gelukkig is er nog geen vorst op komst en kan het rustig weer wennen aan het licht en weer groen worden. Takjes en stukken stam en dode plantenstengels onderwerp ik altijd aan een onderzoek, zit er iets op? Vaak is dat het geval maar je moet er wel oog voor hebben. Zo vond ik op een stuk stam welke ik gebruik om een pot met Hosta's of zomerbloeiers op te zetten, hele kleine blauwgrijze zwammetjes. Gedrongen mollisia ( Mollisia cinerea ) zijn het en op een dode stengel van de braam groeien wat kleine dingetjes, ook al weer zwammetjes. Na enig speurwerk kom achter de naam, het is het Takbekertje ( Velutarina rufoolivacea ). Volgens de literatuur een erg zeldzaam dingetje en in ieder geval dit jaar nog niet gevonden in het noorden van ons land.

 
 Op een wat dikkere tak vind ik kleine gele, wat gespikkelde dingetjes het blijkt het ook niet alledaagse Gele kussenzwammetje ( Hypocrea aureoviridis ) te zijn. Dat aureoviridis zegt iets over de gele kleur en de wat groenige puntjes daarin. Deze puntjes zijn de sporendragers die als ze rijp zijn de sporen de lucht in schieten. Door al dat moois, wat natuurlijk op de foto moest, is niet al het blad opgeruimd, maar goed er zijn nog meer dagen aan de lucht. Zodra het een wat drogere dag is maar weer aan de slag. Wie weet wat ik dan zoal weer tegen kom.
                                                                                     

woensdag 18 december 2013

NOG EEN WAAIERTJE



Naast het waaiertje van de vorige blog bestaat er nog een ander waaiertje. Deze draagt de naam, Plooivlieswaaiertje ( Plicatura crispa ). Het groeit bij mij op  een stapel verschillende soorten loofboomhout dat al enkele jaren ligt te wachten om te worden opgestookt. Het is ook weer een plaatjeszwam. Ze groeien dakpansgewijs, okerbruin van kleur aan de randen lichter tot vrijwel wit. De onderkant vertoont witachtige lamellen die meer op plooien lijken doordat ze een beetje vreemd aderachtig met elkaar zijn vergroeid. Net als het waaiertje zeer algemeen voorkomend. Als je net als ik wat stapeltjes hout niet in de fik steekt maar hier en daar in de tuin een plaatsje geeft heb je een goede kans dat ze aan komen waaie(re)n. Ook ander zwammen zullen zich na verloop van tijd zeker laten zien, leuk om eens te proberen. O, ja alle twee waaiertjes schijnen eetbaar te zijn, lekker? Ik heb het nog niet geprobeerd ze zijn een beetje taai lijkt mij, maar wie het eens proberen wil die mag.



maandag 16 december 2013

WAAIERTJES


Lheebroekerzand, een onderdeel van het grote natuurgebied Dwingelderveld. Het is zondagmorgen, een groep natuurliefhebbers allen lid van de KNNV beginnen aan een wandeling door dit mooie gebied. De gang zit er niet echt in, wel het enthousiasme bij het zien van vele paddenstoelen, mossen, gallen en vogels. Hoewel die laatsten zich niet in groten getalen laten zien of horen. Beter is het gesteld met de paddo's. Ondanks de laatste nachtvorst is er veel te zien. Aan het eind van de middag zijn er maar liefst 60 soorten op naam gebracht, voorwaar een aardige score zo vlak voor de kerst.
Een van de vele fraaie zwammen was wel het Waaiertje ( Schizophyllum commune ). Het is een plaatjeszwam die net doet alsof het een elfenbankje is. Hij groeit net als het elfenbankje graag op dode op de grond liggende takken, maar soms ook op bewerkt hout. Ooit trof ik ze aan op oude spoorbielzen bij iemand in de tuin.
Aan de bovenkant is het voorzien van grijswit dons met een paars-purperen tint. De onderkant heeft dus duidelijke plaatjes welke in de lengte gespleten en iets omgekruld zijn. Als er in de kerstvakantie geen sneeuw ligt, maak dan maar eens een lekkere boswandeling en let vooral op de dode takken want deze waaiertjes zijn net als de elfenbankjes het hele jaar te vinden.


donderdag 12 december 2013

OP EEN KONIJNENKEUTEL

 
 Vandaag was ik ter voorbereiding van een excursie voor de KNNV (Koninklijke Nederlandse Natuurhistorische Vereniging) in het natuurgebiedje Terhorster zand, even ten zuiden van Beilen.
's Ochtends was het erg mistig dus even gewacht tot die was opgetrokken. Het was er erg rustig, een enkel echtpaar met hond, netjes aan de lijn. Dat zie je ook wel eens anders! Over het fietspad, het Koninginnepad geheten, een eenzame fietser. De grote grazers heb ik niet gezien, waren mogelijk ingezet in een ander natuurgebied in het Dwingelderveld. Het Terhorsterzand is sinds kort door een ecoduct hiermee verbonden, nou ja bijna, het moet nog wat worden ingericht. Ondanks een nachtvorstje kom ik nog heel wat paddenstoelen tegen waarvan geregeld een foto wordt genomen. Het viel mij op dat er overal kleine toefjes glinster dingetjes tussen het mos of het gras lagen. Het waren geen spinnenwebjes, hoewel die er ook genoeg te zien waren. Maar even op de knieen om te zien wat het dan wel was. Konijnenkeutels! Op de wat oudere keutels groeiden hele kleine schimmelplantjes. Super dunne stengeltjes, met aan de top een sporendragertje nog kleiner dan een speldenknop. Overal had de mist aan de tere stengeltjes kleine water druppeltjes gehangen. Er was vrijwel geen wind die ze er af kon schudden en de gesluierde zon kon ze niet doen opdrogen. Languit gelegen heb ik er mijn camera op gericht en deze miniatuur kerstversierinkjes vast gelegd.

zondag 8 december 2013

DRUP AAN DE NEUS

 Al een week lang kan ik niet zonder een grote rode zakdoek. Hoesten, niezen en snotteren. Het is de herfst op weg naar de winter, koud, natte sneeuw, regen, dan weer een hagelbui, voor je het weet hangt er een drup aan je neus. Gelukkig ben ik niet de enige overal om me heen hoor ik dezelfde geluiden en bij menigeen heb ik ook al zo'n neusdrup waargenomen. Zelfs in mijn tuin zie ik dit soort druppen hangen. Aan de Duitse pijp hangen ze aan elk uitsteekseltje en aan een porseleinzwammetje op een dode beukentak hangt een echte snotdrup. En zo snotteren we samen op weg naar de kerst. 

zondag 1 december 2013

NOG EVEN.................

Als de nevelzwammen verschijnen in de late herfst, worden de mycologen zenuwachtig. Het eind van het paddenstoel seizoen nadert.


Het eerste nachtvorstje is geweest, de al wekenlang aanwezige nevelzwammen krullen langzaam maar zeker hun hoed omhoog. In sierlijke slingers tonen ze hun fraaie lamellen en geven de sporen mee aan de herfstwind.
Op een beschut plekje heeft een Adonismycena de nachtvorst aanval overleeft, maar voor hoelang nog?